‘The Bruges Art Institute’ van Jan de Cock na drie jaar definitief opgedoekt. Rechtbank opent faillissement
Het tweede groots project van kunstenaar Jan De Cock is ook op de klippen gelopen. De ondernemingsrechtbank van Gent heeft zopas het faillissement geopend en het indrukwekkend kunstinstituut in een statig herenhuis aan de Spinolarei in Brugge, waar jonge kunstenaars zouden opgeleid worden, staat al een tijdje leeg. Waarmee de zelfverklaarde Jan Van Eyck voor de tweede keer op korte tijd een droom zag openspatten. Een paar jaar geleden moest hij zijn vastgoed- en kunstpatrimonium in de wijk Kuregem in Anderlecht ook al achter zich laten. “Brussel is lelijk en inspireert niet meer en de multiculturele samenleving is mislukt. Ik werkte jaren met uitzicht op de lelijkste schotelantennes, olievaten en verweerde vuilniszakken op de straatbalkons van Noord-Afrikaanse familie”, aldus De Cock toen.
Niet gehinderd door enige zin voor bescheidenheid startte hij in september 2019 een tweede avontuur in Brugge. Aan de Spinolarei, één van de mooiste plekjes in Brugge, opende hij een nieuw kunsteninstituut met woning, atelier en exporuimtes. Kostprijs huur: 12.000 euro per maand. Jan De Cock destijds tijdens een interview met Het Nieuws van West-Vlaanderen: “Het wordt een eliteschool die ik aanvankelijk in Brussel wilde opstarten. Maar de raad van bestuur van Sint-Lukas trok er plots de stekker uit. Men was niet uit op een nieuw onderwijsmodel, was de uitleg. Met andere woorden, men wil daar niet langer centen ophoesten voor mijn onderricht met talent en visie. Hier in Brugge wil ik echt alle disciplines aanleren. Naast excellerende kunstenaar proberen te zijn, is onderwijs het belangrijkste. Niet alleen het beeldhouwen en schilderen an sich maar de mensen moeten ook grafisch kunnen werken, de oude etstechnieken onder de knie krijgen en behoorlijk kunnen spreken. Je zal dat misschien vreemd vinden maar taal is toch onze cultuur. Respect voor de eigen taal waarin we met elkaar communiceren is een evidentie. De juiste muziek en cinema kunnen lezen, de traditionele fotografie leren en de meest gangbare vormen van etiquette en zelfbeheersing doorgeven. Ik had hier een leerling die voortdurend naar de grond keek en zijn twee duimen waren dubbel zo groot als normaal. Welnu, die gast haalde zo’n 200 keer per dag zijn smartphone boven. Ik zeg je, dan krijg je dit soort afwijkingen en vergroeiingen. Hoe moet die ooit nog een penseel vasthouden? Ik ben de grote eik die hen sap geeft. Het kan pretentieus lijken, maar dat etiket krijg je steeds opgekleefd als je je kop boven het maaiveld uitsteekt.”
Ballenbad voor volwassen
Jan De Cock noemde zichzelf ooit de René Magritte en de Rogier Vanderweyden van zijn tijd, de laatste levende Vlaamse Primitief. Vooral West-Vlamingen en buitenlanders –van Amerika tot Japan- zijn verzamelaars van zijn werken. Jan De Cock: “Weet je dat het materiaal waarmee ik groot ben geworden, de monumentale barokke sculpturen, vervaardigd worden in Wielsbeke? Ik ben mijn carrière niet begonnen op de Zeedijk van Knokke maar in internationale galerijen. Nu wil ik in Brugge herinvesteren wat in Brussel niet meer kon. Daar noem ik de kunstscholen een opvangcentra voor mensen die eigenlijk weinig geïnteresseerd zijn om kunst te maken maken, een ballenbad voor volwassenen.”
De Cock wilde met ‘The Bruges Art Institute’, van Brugge maar dat wordt nu Dudzele of all places. Aanvankelijk had hij nog geprobeerd om zijn werken onder te brengen in een ontwijde kerk maar dat lukte niet. En dus werd het een schuur aan de Stationsweg in Dudzele. Al ziet De Cock dat niet als een degradatie want ‘hier kan ik met mijn vier nieuwe bronzen sculpturen tot maar liefst 10 meter hoog gaan. Beschouw het als een nieuwe fase in mijn oeuvre en een doorstart in mijn carrière. Je zult nog veel van me horen….” Intussen wordt het afwachten wat de ondernemingsrechtbank van Gent zal beslissen.