Kijk. Beestige verhalen uit De Zonnegloed: waarom zijn wolven geen honden?

Speciaal voor de lezers van Het Nieuws van West-Vlaanderen trekken we ook deze week weer richting de Westhoek, waar achter de schermen van De Zonnegloed de meest bijzondere verhalen tot leven komen. Vandaag maken we kennis met… twee prachtige wolven: Arman en Malish. Ze kijken je aan met doordringende ogen, hun poten stevig geplant in het gras, hun vacht dik en zacht. Arman en Malish lijken op grote, knuffelbare honden. Maar vergis je niet: dit zijn échte wolven. En hun verhaal is er eentje dat je niet snel zal vergeten.

Van woonkamer naar opvangcentrum
Arman en Malish werden als pups weggehaald bij een vrouw in Oekraïne. Geen fokker of dierenverzorger — gewoon iemand die dacht dat het wel een goed idee was om wilde dieren in huis te houden. In haar woonkamer liepen meerdere dieren rond, waaronder een das. Dat klinkt misschien als een scène uit een sprookje, maar in het echte leven gaat dat zelden goed.
Op een dag beet de das één van de wolvenpups. Het was ernstig: een botbreuk. Toen de vrouw met het dier naar de dierenarts ging, sloeg die alarm. De plaatselijke autoriteiten kwamen in actie en namen de dieren in beslag. Gelukkig maar. Want wilde dieren horen niet in een huis. Ze horen in de natuur, of – als dat niet meer mogelijk is – in een veilige en gespecialiseerde opvangplek zoals De Zonnegloed.
Maar waarom zijn wolven eigenlijk geen geschikte huisdieren?
Ze lijken toch zoveel op honden?
Klopt! Wolven en honden delen zelfs 98,8% van hun DNA. Maar dat kleine verschil van 1,2% maakt een wereld van verschil. Het is zoals zeggen: “Ik lijk op mijn neef, dus ik kan ook cello spelen.” Zo werkt het niet helemaal. Honden zijn al duizenden jaren door mensen gefokt om samen met ons te leven. Ze begrijpen ons gedrag, onze taal, onze regels. Wolven daarentegen zijn echte overlevers van de natuur. Ze zijn schuw, zelfstandig en hun gedrag is volledig afgestemd op het leven in het wild. Ze hebben ruimte nodig, soortgenoten, vrijheid. Een woonkamer, hoe groot ook, is simpelweg niet genoeg.
Maar… ik zag toch een filmpje?
Op sociale media zie je soms filmpjes van mensen die een wolf als huisdier hebben. Die met hem knuffelen, of ermee op de bank hangen. Dat ziet er schattig uit, toch?
Ja, op het eerste gezicht wel. Maar wat je vaak niet ziet, is wat er achter de schermen gebeurt. Die dieren worden vaak jong van hun moeder weggenomen. Ze worden gestraft als ze ‘wild’ gedrag vertonen. Ze leven in stress, raken in de war. En zodra ze volwassen worden en hun natuurlijke instincten sterker worden – denk aan jagen, dominantie, territoriumdrang – zijn ze niet meer te houden. Vele van deze wolven eindigen dan alsnog in een opvang, of erger.
Eindelijk wolf zijn
Voor Arman en Malish kwam die opvang er gelukkig. In De Zonnegloed hebben ze nu een groot, groen verblijf waar ze kunnen rennen, rusten, ruiken, graven en… wolf zijn. Ze worden niet getraind, niet geaaid, niet behandeld als huisdier. Ze mogen gewoon zichzelf zijn. En dat is het grootste cadeau dat je een wild dier kunt geven.
Dus de volgende keer dat je een filmpje ziet van een “huiswolf” op TikTok of Instagram, denk dan even aan Arman en Malish. En aan alle andere dieren die liever een bos hebben dan een bank. Tot volgende week voor een nieuw verhaal uit De Zonnegloed!

Tickets en info: www.dezonnegloed.be