Jean Blaute in boek ‘Met Vallen en Opstaan’ over z’n Brugge, levenslessen en de parasieten van de muziekindustrie
Sinds enkele jaren mag de muzikant/producer/televisiepersoonlijkheid Jean Blaute zich een verse Bruggeling noemen. Het inburgeringsproces verliep probleemloos: als hij niet achter de producerstafel of in een tv-studio zit, dan tref je hem wel eens aan in een van de Brugse musea of op het podium in het gezelschap van stadsgenoten Filip Bollaert en Carlo Van Belleghem. Nu is er ook het boek van Jean Blaute uit ‘De Memoires, met Vallen en Opstaan’ (uitgegeven bij Lannoo).
‘Ik wil de lezer entertainen met mijn herinneringen aan dat ongewone leven dat ik in ontvangst mocht nemen. En dat is veel meer dan de zotskap Jean Blaute. Dat beeld wil ik graag bijstellen.’
Als zoon van muziekhandelaars in Zottegem kreeg Jean Blaute een levensadagium cadeau van zijn moeder: ‘Het is niet de schuld van Eddy Wally dat mensen geen platen van Miles Davis kopen’. Het blijft tot vandaag een leidraad voor de veelzijdige muzikantproducer. Deze biografie is geen droge samenvatting van de rijke carrière van Jean Blaute. Zijn levenslessen verdienen immers meer ruimte dan enkel maar de naakte feiten. Naast talloze anekdotes, bv. over zijn korte carrière bij de vuilnisdienst in New Orleans, belicht het boek ook zijn hang naar melancholie, het vermoeiende imago van guitig vrolijk Fransje en zijn afkeer van de parasieten in de muziekindustrie. Hardcover, 272 blz. € 24.99. Uitgegeven bij Lannoo
Hoe belandt een topmuzikant uit Zottegem in Brugge?
Jean Blaute: ‘Die zogenaamde topmuzikant is ook al exact veertig jaar weg uit Zottegem, hoor. Ik heb lang in en rond Brussel gewoond, daarna meer dan 25 jaar Leest (Mechelen). Nu ben ik officieel Bruggeling – ik ben zelfs ontvangen geweest in het Concertgebouw -, en verdeel ik mijn tijd tussen Brugge en Mechelen omdat mijn bescheiden studio annex repetitieruimte daar is. Mechelen is dus mijn werkadres, Brugge mijn woonadres. Mijn vrouw en haar zoon woonden hier al en ik ben gevolgd. De liefde heet dat dan … Ik ben hier gewoon graag.’
Kom je hier tot rust?
Blaute: ‘Ja, maar in Mechelen ook omdat ik daar in de buiten (lees: in de verlaten velden tussen koeien en paarden) verblijf. In Brugge ben ik ook bezig met muziek, hoor. Klavier, laptop en een gitaar staan dicht in mijn buurt. Ik lees hier wel meer, dat heeft dan meteen iets meer vakantie-achtigs. Wandelen en fietsen in het Brugse Ommeland is een absolute aanrader. Vaak hoor ik mensen die Brugge vaag kennen van een schoolreis van 70 jaar geleden, zeggen: ‘Gôh, en stoort dat toerisme je dan niet?’ Neen, helemaal niet, omdat het bij de stad hoort. De toerist gaat waar het boekje het voorschrijft, maar sla een straat om die niet in dat Japanse boekje staat en het is de rust zelve. Pas op, ik zal er niet te veel reclame voor maken of ze breiden de boekjes nog uit. Je vindt altijd wat in Brugge. Ik sla vaak straatjes in die ik nog niet heb gezien zodat ik mijn oriëntatie verlies.’