Inzegening van Mariabeeld O.L.Vrouw van Lourdes in Brugge

Afgelopen donderdagavond was er de inzegening van een Mariabeeld, type O-.L.-Vrouw van Lourdes aan de Timmermansstraat in Brugge. Willy De Four (secretaris BMS) was bijzonder blij iedereen terug te kunnen ontmoeten na een lange eenzame periode noodzakelijk om wille van Covid-19. “Ik vond het belangrijk om het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Lourdes in deze moeilijke periode in te zegenen en als groep samen te bidden tot Onze-Lieve-Vrouw omdat wij allen zouden gespaard blijven van dit besmettelijk en dodelijk virus. Het is zoals in het oorlogsjaar 1944 waar de inwoners van Assebroek elke week samen kwamen bidden bij één van de vijf opgerichte oorlogskapellen omdat zij van het oorlogsgeweld zouden gespaard blijven.”

Drie op een rij.

“Het is inderdaad de derde keer in één jaar tijd, dat wij een beeld van O.-L.-Vrouw van Lourdes inzegenen. In februari zei ik dat de historisch binnenstad van Brugge acht beelden van O.-L.-Vrouw van Lourdes telde maar sinds eind mei is er nog een negende beeld bijgekomen in de Koopmansstraat en dit om wille van een gedane belofte. Het bestaande beeld van de H. Familie werd weggenomen en in plaats daarvan kwam een O.-L.-Vrouw van Lourdes. Zo zie je dat de devotie tot dit type van Onze-Lieve-Vrouw groot is en dat veel mensen zich richten tot Onze-Lieve-Vrouw met de hoop aanhoord te worden. Vele Vlamingen maken in juli een Lourdesreis georganiseerd door de verschillende bisdommen. Het bisdom Brugge is gewoonlijk goed vertegenwoordigd. Van de meer dan 3.500 deelnemers is een kwart zorgbehoevend. Zo’n massale verplaatsing van zoveel mensen met zware ziektes en handicaps, met al die rolstoelen en hulpmiddelen is spectaculair maar toch verloopt alles vlekkeloos mede door de inzet van honderden vrijwilligers.”

“Veel pelgrims en vrijwilligers zijn weinig of niet kerkelijk, hebben geen boodschap aan dogma’s of theologie. Ze voelen zich aangetrokken door de verhalen en de onvoorwaardelijke aanvaarding en samenhorigheid die ze ter plekke ervaren. Of je in het verhaal van de verschijningen gelooft of niet, je moet erkennen dat de schitterende enscenering bijna niet toevallig kan zijn. Wie verzint zoiets? Op één plek zie je drie oersymbolen bij elkaar: water, rots en vuur. De snelstromende bergrivier die je zorgen (en zonden) meeneemt, de klaterende bron als teken van zuivering en nieuw leven, de rots als symbool van geloof en vertrouwen, het vuur van de talloze brandende kaarsen van bezieling en hoop. Sommige bedevaarders komen uit dankbaarheid of om een belofte in te lossen. Maria staat model voor allesomvattende liefde en mededogen, bij wie iedereen beschutting kan zoeken voor zijn zorgen of ellende. Op de website van Knack schrijft journalist Jos Vranckx over Lourdes en de bedevaarten en laat huisarts Johan Wens aan het woord: “De bedevaart heeft een heel gunstige invloed op de gezondheid. Lourdes is niet zo passé als in Vlaanderen doorgaans wordt gedacht. Mensen ervaren een leegte en zoeken naar betekenis voor hun leven, een diepere dimensie, wat vastigheid. Geestelijke gezondheid is onze grootste uitdaging vandaag, steeds meer ook bij kinderen en jongeren. De dimensie van het hart en van menselijke verbondenheid is in onze cultuur al te lang verwaarloosd, alsof alleen het verstand en het ego ertoe doen. Ik hoop dat jonge mensen hun vooroordelen opzijzetten en hun weg vinden naar deze springlevende spirituele energiebron.” tot zover Johan Wens.

“Over de iconografie ga ik niets meer zeggen maar wel nog iets over het gerestaureerde beeld. Dit gipsen beeld staat hier al ettelijke jaren in een nisje en gelukkig afgeschermd tegen regen en wind met een glazen deurtje. Omdat gips vocht aantrekt werd het beeld langs de binnen- en buitenkant behandeld met een vochtwerend product dat ademend werkt. Alle loszittende verflagen werden verwijderd en daarna werd het gepolychromeerd volgens de voorgeschreven iconografie. Dit alles is het werk van restaurateur Daniel De Wispelaere uit Assebroek. Bedankt Daniël voor het mooie resultaat. Het lattenwerk werd ook weggenomen en opnieuw geschilderd door de eigenaars.”

Nog een woordje uitleg over het huis en de omgeving.
“We bevinden ons hier in de Timmermansstraat, een smalle straat die van de Molenmeers naar het Verbrand Nieuwland loopt, van ouds een woonstraat. In 1305 komt de Timmermansstrate al voor in de stadsrekeningen. Volgens Karel De Flou en Jos De Smet verwees de straatnaam naar een familienaam Timmerman of Timmermans. Adolf Duclos deelt ook deze mening maar Albert Schouteet schrijft in zijn boek ‘De straatnamen van Brugge’ dat deze naam niets met timmerlieden of hun ambacht te maken heeft. Hij bleef sceptisch maar gaf geen andere verklaring. Voor deze meer dan 700 jaar oude naam is dus geen etymologische of historische verklaring voorhanden. Op het plan van Marcus Gerards (1562) zien we de weergave van het ‘Vuldersreitje’ ter hoogte van het voormalige “Hovetje van plaisance” nu te situeren aan huisnummer 33 en het pand rechts ervan. Een hovertje van plaisance is een buitenverblijf voor welstellende burgers. Over het Vuldersreitje lag de verdwenen Timmermansbrug, een houten brug even breed als de Timmermansstraat. De locatie van de Vuldersrei is nog waarneembaar in het straatbeeld, namelijk de plaats waar we ons nu bevinden, een doorgang naar achterin gelegen garages, tuinen en een voormalige kantschool of zoals toen de spelden-werkschool genoemd (zie foto plan Marcus Geerards).”

“Op het perceel waar het kantschooltje zal worden gebouwd stond in 1912 een koetshuis en tuin in het kadaster ingeschreven. In 1920 werd dit perceel door de zusters Apostolinnen aangekocht en werd er in 1924 gestart met het bouwen van drie nieuwe lokalen voor het kantschooltje en waarbij de bestaande gebouwen werden geïntegreerd. De volledige geschiedenis van het Brugse kantonderwijs uit de doeken doen zou ons te ver leiden maar weet dat er midden de 19e eeuw in Brugge 82 kantschooltjes waren. Op de Sint-Annaparochie alleen waren er 18 schooltjes met 636 leerlingen. De drie belangrijke scholen waren: als eerste de kantschool van de stad de zgn. school van de Foere in het Hof van Miraumont in de Sint-Jacobsstraat 66, als tweede de school van de zusters Apostolinnen en als derde de kantschool van de zuster Jozefienen. Na W.O. II was er nog weinig interesse voor de kantnijverheid met als gevolg een daling van de leerlingen en in de jaren 1960 werd het gebouw in de Timmermansstraat verkocht. In 2002 was het gebouw zeer verwaarloosd. De loods was in de voorgaande jaren voor allerlei doelen gebruikt geworden o.a. als superette, als garage en als opslagplaats voor antiek. Maar gelukkig werd het pand in 2002 door de nieuwe eigenaars aangekocht en werd met subsidie van de stad een consoliderende ‘Kunstige Herstelling’ uitgevoerd naar een ontwerp van architect Thomas Coucke (Brugge). De gevel werd teruggebracht naar de oorspronkelijke toestand volgens de bouwvergunning van 1924. (zie foto’s van de bouwplannen van de kantschool in 1924)

“Momenteel staat dit pand bekend als guesthouse ‘The Loft’, een klasse B&B waar elke toerist zich thuis voelt. Laat mij toe te eindigen met een woord van dank aan de voorzitter E.H. Denaux voor de inzegening van dit Mariabeeld en aan jullie allen hier aanwezig. Omwille van de opgelegde veiligheidsmaatregelen tegen het covid 19 virus vond het bestuur van BMS het wijs om geen receptie te organiseren maar toch heb ik als afsluiter voor een passende kleine verassing gezorgd. Hou het veilig”, aldus nog Willy De Four Secretaris Brugge-Mariastad vzw