Gezocht: zeehondenrustplaats in Blankenbergse jachthaven

Open VLD van Blankenberge vraagt een duurzame en goedkope zeehondenrustplaats in de jachthaven, waar ‘bovenal ook door de zeehonden gebruik van zal worden gemaakt’. In november 2016 werd met veel bravoure door toenmalig N-VA Minister Ben Weyts die bevoegd was voor Mobiliteit, Dierenwelzijn en Toerisme (waaronder de afdeling Maritieme Dienstverlening en Kust – MDK), het zeehondenponton in de jachthaven ingehuldigd. Dit kwam er nadat meerdere zeehonden in de jachthaven werden opgemerkt en er een petitie voor een zeehondenponton werd opgesteld. De Minister kwam zelf in hoogsteigen persoon het door de Vlaamse overheid gesubsidieerd ponton feestelijk inhuldigen. Hij stelde toen hierover het volgende: “Er zitten hier permanent een viertal zeehondjes. Daarom heeft het agentschap Maritieme Dienstverlening afdeling Kust samen met Sea Life dit ponton ontwikkeld” “Het zal ons gans het jaar toelaten om de zeehondjes te observeren.”

De eerste die het ponton mocht uitproberen, was de zeehond Ben, die echter niet stond te springen om van de nieuwe infrastructuur gebruik te maken…  Amper een week na de officiële opening, lag het echter reeds op de bodem van de jachthaven. Bij eb bleef het vasthaken in het slib en liep het vol water. De aannemer zorgde voor een tijdelijke oplossing, waarna een nieuw ponton werd geplaatst. Sea Life Blankenberge zorgde voor infoborden.
Ondanks het feit dat gedurende de voorbije jaren er geen enkele zeehond te gast was, bleef MDK de rustplaats met grote zorg onderhouden. De totale kostprijs liep ondertussen op tot boven de 100.000 euro… In de tweede helft van vorig jaar hebben we echter kunnen vaststellen dat het zeehondenponton, als een dief in de nacht, plotseling verdwenen was. Noch de stad, noch de bevoegde Vlaamse overheid communiceerde terzake…

Patrick De Klerck, gemeenteraadslid stad Blankenberge: “Het mag duidelijk zijn dat de zeehonden zowel voor de eigen bevolking als voor de bezoekers een meerwaarde vormen in de havenomgeving. Dit merken we nu ook als de zeehonden rusten op de tijdelijke zandbanken die door de opeenvolgende stormen zijn ontstaan.  Vandaar ook dat we pleiten voor een permanente zeehondenrustplaats die wél gebruikt zal worden door de dieren. Ver moeten we de oplossing niet zoeken: reeds lange tijd flaneren de zeehondjes zich op het buizensysteem van de baggerleidingen. Gezien de buizen de warmte van de zon opslaan en een langere periode vasthouden, alsmede gemakkelijk toegankelijk zijn voor de dieren, zijn ze een geliefkoosde rustplaats voor de zeehonden. Dat konden we ook in het verleden in Blankenberge vaststellen…We suggereren dan ook dat enkele afgeschreven baggerleidingen zouden gebruikt worden als een drijvende rustplaats ter hoogte van de gekende site. Met heel beperkte middelen en in het licht van de circulaire aanpak, kan een prachtig permanent alternatief voorzien worden dat zeker zal worden gebruikt…”