Geert Van Hecke: “Vorig jaar zat ik op Kerstavond voor het eerst tv te kijken. Dat deed raar.”

Het is alweer twee jaar geleden dat Geert Van Hecke zijn gastronomische tempel de Karmeliet inruilde voor een meer laagdrempelig en sympathieker Zet’joe. “Weet je, ik amuseer me hier weer zoals in het begin van de Karmeliet. Jammer dat de heup en de gewrichten niet meer goed meewillen”, aldus de beminnelijke godfather van de Belgische gastronomie.
Mario De Wilde

Eerste vaststelling: Geert Van Hecke blijft ook in Zet’joe onverminderd een zestigplusser met dromen. Aan glad commercieel gedoe heeft hij lak. Geen tv-panels, geen boekjes en geen catwalk voor dit stukje noest West-Vlaanderen. De opvallende switch zette Geert op 30 september 2016. Na 21 jaar sjette geven, deed de driesterrenchef de deur van zijn gastronomische tempel voorgoed achter zich dicht.
-Met pijn in het hart?
Geert: “Het ging om een ingrijpende gebeurtenis en het gevoel was dubbel. De druk die de Michelinsterren met zich meebrengen, het alsmaar groter verwachtingspatroon dat de mensen krijgen en mijn gezondheid: het werd allemaal stilaan een beetje te veel. Langs de andere kant had ik altijd stiekem gehoopt dat mijn zoon Louis de Karmeliet zou verderzetten. Maar hij koos voor een soort brasserie (n.v.d.r.: De Refter) die zich hier vlak achter de hoek bevindt.”
-Zou jij, Louis zijnde, voor de Karmeliet gekozen hebben?
Geert (strijdvaardig): “Toch wel. Met al mijn ervaring en connecties kon hij bij de grootste koks ter wereld terecht. Pakweg vijf jaar geleden zag het er even naar uit dat hij me zou opvolgen. Hij stond samen met mij een tijdje in de keuken van de Karmeliet maar tot een echte overdracht is het nooit gekomen. Louis wilde de sterrenstatus niet aangaan en je zoon iets dwingen om voor die of die richting te gaan, kan je natuurlijk nooit doen. Nu ontferm ik me nog over de bistrokaart van de Refter en geef ik hem nog advies zoveel als kan. Onze keukens palen trouwens achteraan aan elkaar. Ik wilde Louis met mijn Zet’joe ook niet beconcurreren. Dat zou al te gek geweest zijn. Elk restaurant heeft nu zijn eigen cliënteel.”
-Misschien zag hij wel welke zware impact Michelinsterren hebben op de mens.
Geert: “Dat zou best kunnen. Een topkok moet de hele dag rechtop staan en ik ben eigenlijk te zwaar voor mijn twee versleten knieën. Ik kan nog amper één uur stappen, daarna moet ik minstens een kwartier op een hoge stoel zitten. Ik weeg meer dan goed is en tracht al veertig jaar te vermageren. Dat is mij maar één keer gelukt: met de opening van ons restaurant in 1983 ben ik twintig kilo afgevallen maar die waren er snel weer bij. De zwaarlijvigheid zit in de familie, wellicht omdat we allemaal lekkerbekken zijn. Ik zou nieuwe knieën moeten laten steken, maar de dokter heeft geadviseerd om nog even te wachten. Nu fiets ik elke namiddag zo’n twintig kilometer op mijn home-trainer en heb ik bijna dagelijks afspraak met mijn kinesist.”
-Vorig jaar met de feestdagen zat je voor het eerst thuis.
Geert: “Ja, dat deed heel raar. Straks wordt het een tweede keer. Ik nodig op Kerstmis enkele vrienden bij ons thuis uit en op Nieuwjaar gaan we wellicht voor enkele dagen naar Frankrijk. Vooral naar mijn personeel toe is dat goed. Op die manier kunnen ze de feestdagen bij familieleden of vrienden vieren.”
-Je bleef altijd ver weg van dure marketing. Ik zie niet vlug Geert Van Hecke-pannen en Zet’joe-petjes opduiken.
Geert: “Iedereen zijn vrijheid, natuurlijk maar ik heb veel liever rechtstreeks contact met mijn gasten. De koks die allerlei merchandising aanbieden, staan vaak zelf niet in hun eigen restaurant en leggen de brug naar hun klanten liever via allerlei kant- en klare gerechten of sauzen die ze via Delhaize verkopen. Idem voor de ketens die ze starten. Ik blijf nog steeds het principe ‘schoenmaker, blijf bij je leest’ trouw. En bovendien sla ik graag nog eens een babbeltje met de mensen die hier komen eten.”

Het is intussen al laat in de voormiddag geworden. We nemen afscheid van een minzame Bruggeling die liever geen luide sirenes rond zich heeft. De mens en de kok Van Hecke zijn elkaars gelijke…

…