Gedichtenbundel ‘Zomaar’ van Ro(e)land Vandeginste, alias maroe, uit Kortrijk weer te lezen

Met het vooruitzicht op de Vlaams/Nederlandse week van de poëzie wilde Henk Vanderginste, zoon van Ro(e)land Vandeginste, alias maroe, de postuum uitgebrachte gedichtenbundel van zijn vader zaliger uitgeven. Een passend moment, ook al omdat het volgende week precies drie jaar geleden is dat Ro(e)land overleden is. Het gaat om onuitgegeven pareltjes in bundelvorm door de kinderen uitgebracht. Het Boekenhuis stond in voor de publicatie.

Biografie van en ode aan Ro(e)land Vandeginste, alias maroe (woordkunstenaarsnaam).

Reeds op 18-jarige leeftijd was Roeland Vandeginste begeesterd door de woordkunst. Spelen met taal in alle vormen was zijn passie. Hij behaalde op jonge leeftijd de prijs Kortverhalen met: ‘De man die zijn schaduw achterna liep’ en ‘De trein naar het station hemel’. Hij ontwikkelde vanaf 18-jarige leeftijd ook de liefde voor de discipline gedichten/poëzie. Op 21-jarige leeftijd behaalde hij de poëzieprijs in Gent onder de studenten Klassieke, Germaanse en Romaanse Talen met het gedicht: Waarom ik geloof. Hij kende ook de gave van de verhaalkunst en vertelde fantastische en fantasierijke eigen verzonnen verhalen aan de vier eigen kinderen voor het slapengaan. Vooral Koning Prietpraat en Kapitein Knobbelstok scoorde heel hoog als favoriet kinderverhaal.

Zijn carrière als leraar secundair onderwijs was doorspekt met het aanleren van het Latijn en Grieks als levende talen: hij leerde zijn scholieren Latijnse werkwoorden al zingend verbuigen. Zijn arbeidsethos en fierheid werden samengevat in zijn favoriete onderwijsslogan: Als je Jantje Latijn wil leren, moet je eerst Jantje kennen. De passie voor het amateurtoneel vulde veel van zijn vrije tijd in. Als speler, regisseur, schrijver, decorbouwer en rekwisiteur kon hij in diverse, toneelverenigingen als vrijwilliger aan de slag.

Van eigen hand waren de stukken: ‘’t Is nu of nooit’, ‘Wiens kind was het?’ en ‘Hotel Maroe’ (een
samentrekking van de voornamen van zichzelf en zijn lieftallige echtgenote Magda Vandenbussche). Hij had een absolute voorkeur voor het toneelstuk: J’y suis, j’y reste. Hij was bezieler van de musical ‘Het kraaiennest’, gerealiseerd door Toneelkring Harlekijn uit Kortrijk.

Diverse krantenartikelen verschenen destijds over zijn andere passie: de Gezinsbond en het
gezinsbeleid in Vlaanderen en het Gewest Kortrijk. Ro(e)land was ook gepassioneerd door de antroposofie van Rudolf Steiner. Zijn levensslogans waren après nous le déluge ou les mouches en La Persévérance. Onderwijscollega’s omschreven hem steevast als gedreven en altijd in voor een kwinkslag.

Zijn meest recente gedichten net voor zijn overlijden waar maroe meest van hield waren: ‘De
wachtkamer’, ‘Ongeremd’ en ‘Il silentio’ (geschreven naar aanleiding van het overlijden van zijn muze en echtgenote in 2019). Deze gedichten werden ook door de kleinkinderen voorgedragen en gebracht op zijn begrafenisdienst in volle coronaperiode.

Deze bijzonder eigenzinnige woordkunstenaar verstopte de handgeschreven gedichten op geruite
papiertjes in zijn kunst-en poëzieboekencollectie. Lang geleden redde de jongste zoon een
handgeschreven gedichtenbundel van het haardvuur. Mijmerend en nostalgisch wilde de schrijver-woordkunstenaar maroe alles die nacht verbranden. Deze bundel, aangevuld met alle teruggevonden gedichten uit zijn privé-boekencollectie ,vormden de postuum op kleine oplage uitgebrachte dichtbundel ‘Zomaar’ door zijn vier kinderen, hun respectievelijke partners en zeven kleinkinderen. Ook de twee achterkleinkinderen die maroe jammer genoeg niet meer kon ontmoeten kunnen later in grootopa’s poëziebundel lezen. Genre: Nostalgische reflectie, passionele relativering, rauwheid en hoop, doorspekt met speelse kindsheid.