Belgian Quo Band uit Brugge staat zaterdag op Brits podium van allergrootste Status Quo fan-meeting

Het gaat hard voor de West-Vlaamse Belgian Quo Band. De formatie uit Brugge bestaat niet alleen 15 jaar, hun grote idolen van Status Quo hebben eergisteren dinsdag ook een optreden gegeven in de Brusselse muziektempel AB.. Gezien de leeftijd van frontman Francis Rossi (73) en zijn agenda voor 2023, zou het trouwens wel eens zijn laatste optreden in België kunnen geweest zijn. Maar prachtig was het in ieder geval. Overmorgen zaterdag 24 september staat Belgian Quo Band in het Engelse Minehead op het podium tijdens de allergrootste Status Quo fan-meeting ter wereld! En dat is waarachtig een hele eer. Belgian Quo Band staat er in het voorprogramma van John Coghlan, de originele drummer van Status Quo die dezelfde avond zijn allerlaatste concert zal spelen. Daarna hangt John zijn drumstokken aan de kapstok en gaat hij met pensioen.

Wesley van de Belgian Quo Band: “Voor ons optreden in Engeland hebben onze fans een bus ingelegd om ons te volgen. Maar liefst 40 fans zullen meereizen naar Engeland en ons op die manier extra aanmoedigen. Ik zeg je, ze zullen waar voor hun geld krijgen en zullen absoluut beloond worden voor hun trouw en sympathie.” Hoe alles daar in het Brits Koninkrijk verlopen is, kunnen jullie in Het Nieuws van West-Vlaanderen de volgende dagen zeker volgen. Whatever you want…..

Feiten uit de afgelopen 15 jaar:
– 2007: Eerste repititie’s
– 2007-2022: Meerdere ontmoetingen met alle leden van Status Quo.
– 2008: Eerste optreden.
– 2012: Vermelding op de website van Status Quo als “erkende” tribute-band.
– 2012: Eerste optreden in Nederland (nadien is Nederland goed voor 25% van onze optredens).
– 2013: Optredens in de gevangenis van Wortel en Gent.
– 2013: Eerste optreden in Duitsland (nadien doen we er jaarlijks nog verschillende optredens)
– 2014: Status Quo vervangen in Duitsland toen Rick Parfitt ziek was.
– 2014: Wereldrecordpoging Luchtgitaar tijdens de Gentse Feesten.
– 2015: Eerste optreden in Oostenrijk.
– 2015: 4 optredens op één dag, 4 verschillende locaties over heel Vlaanderen. Een crew van 25 mensen. Transport door middel van een tourbus, limousine en helikopter.
– 2016: Eerste optreden in Engeland (in 2019 en 2022 volgen daar nog verschillende optredens)
– 2016: Optreden in Mali (Afrika) voor de militairen die op missie zijn.
– 2017: Optreden met gast-gitarist John Crombez (ex-voorzitter sp.a, nu “vooruit”).
– 2017: Eigen bier gebrouwen ter promotie van ons 10-jarig bestaan.
– 2018: 25 radio-interviews in 2 dagen. Een zotte tour door heel Vlaanderen.
– 2019: We worden gevraagd voor 2 optredens in Engeland en onze fans organiseren prompt een bus om mee te gaan. Dit initiatief/organisatie komt niet van de band, maar van één van de fans.
– 2022: Eerste optreden op Zwitserse bodem! (intussen zijn 50% van alle optredens in het buitenland)
– 2022: 15 jaar Belgian Quo Band en we worden gevraagd om op te treden tijdens de grootste Status Quo fan-meeting in Engeland. We mogen er het voorprogramma doen van John Coghlan, de originele drummer van Status Quo die op die avond zijn laatste optreden zal geven en vervolgens zijn drumstokken opbergt. Ook hier worden we gevolgd door een bus vol fans!

15 jaar on the road? Hoe hou je dat vol?
“Ik zeg vaak “een band is moeilijker dan een huwelijk” (daarom ben ik ook nooit getrouwd denk ik ). Je bent met verschillende mensen, elk weekend ben je samen, alle neuzen moeten in dezelfde richting staan, vakantie afstemmen op elkaar (want als we allemaal op een ander moment vakantie nemen in de zomer blijft er weinig over voor optredens), vaak zitten we uren samen in een busje of delen we zelfs een hotelkamer… Het is dus zeker niet altijd simpel. Een dosis relativeringsvermogen, een laaiend enthousiast publiek en nu en dan een “biersessie” na een geslaagd optreden doen wonderen! Die drie zaken zijn de beste lijm voor een band!!!”
Hoe hebben jullie corona doorstaan?
“De laatste jaren waren voor iedereen anders denk ik, welke job of hobby je ook uitoefent. Voor ons was het echter nog ingrijpender: in de week hebben we een normale job, maar bijna elk weekend waren we op de baan om op te treden, vaak zaten we in het buitenland en op hotel. Het was dus zeer vreemd om plots echt constant thuis te zijn. In die periode hebben we ook afscheid moeten nemen van enkele vrienden en fans die gestorven zijn aan de gevolgen van Corona. Dan zit je daar
achter je pc, elk in zijn “kot”, naar de uitvaart te kijken van een makker. Er hebben bij mij zeker meermaals tranen gevloeid. Ik had het zelfs tijdens een televisie-interview dat ik de tranen net niet kon bedwingen wanneer men mij vroeg “welke impact heeft het op jou om niet meer te kunnen optreden?”. Muziek is mijn passie, muziek is mijn leven! Er zijn wel een paar keer sombere gedachten geweest, dat geef ik grif toe! We hadden plannen om vorig jaar door het land te rijden met een aangepaste vrachtwagen en voor de deur van enkele fans een pop-up-optredentje te doen, maar dat mocht niet. Toen zouden we bij een paar fans akoestische “bubbel-optredentjes” gaan doen, zonder financiële vergoeding, maar gewoon om toch iets te doen en samen te zijn, maar ook dat mocht plots niet meer… Dan kreeg ik wel eens zwarte gedachten in de zin van: komt dit ooit nog goed??? Ik kan mij echt geen leven inbeelden zonder muziek, echt niet! Maar uiteindelijk is er toch altijd iets om je aan op te trekken. Ik kan echter begrijpen dat er toch mensen bezweken zijn en andere (fatale) keuzes hebben gemaakt.
Wat is het geheim van jullie succes?
Ik denk dat we onszelf gerust mogen uitroepen tot de meest-succesvolle tribute-band van het land. Zeker als je het parcours van de band bekijkt: welke stunts we al gedaan hebben, waar we al allemaal hebben opgetreden, het aantal optredens, hoe vaak we al in de (nationale) pers kwamen, het aantal trouwe fans die telkens naar de shows komt, … Dit krijg je echt niet zomaar cadeau. Het is een kwestie van hard werken aan je show, investeren in materiaal om dichter bij het origineel te komen, zorgen dat je “in the picture” blijft door stunts bijvoorbeeld, respect tonen naar je fans en hen ook eens iets terug geven, … Veel andere artiesten willen snel resultaat en geven veel te vlug op, het is een kwestie van te blijven werken en geloven. Soms heb ik al enkele jaren contact met een organisatie eer er een contract/optreden wordt vastgelegd. Maar uiteraard begint alles met een goeie act: de muziek van Status Quo is ideaal om sfeer te brengen tussen verschillende soorten van muziekliefhebbers. Tussen onze trouwe fans bevinden zich ook volgers van De Kreuners, Countrymuziek, kleinkunst, Metallica, Praga Khan, … Status Quo heeft een zeer hoge verbindingsfactor en daar zitten de luchtgitaren zeker voor een groot stuk tussen! Wij spiegelen ons vooral aan hoe Status Quo echt live klinkt, zelfs onze setlist is bijna identiek. Je moet immers niet slimmer willen zijn dan je leermeesters… 😊”
Drummer + manager + PR-man + bookingsagent + tour-manager?!?!
“Klopt, al doe ik uiteraard ook niet letterlijk alles in mijn eentje, maar ik heb wel graag overzicht en moet ook toegeven dat ik graag de touwtjes (strak) in handen houd. Nog meer mensen bij de band betrekken betekent nog meer meningen en ook nog meer mensen die moeten betaald worden. Enkel door veel zelf te doen kunnen we de prijs zo betaalbaar houden voor organisatoren. Ik ben trouwens niet graag afhankelijk en heb een duidelijke eigen visie en doel, daar ga ik voor, voluit! Vaak lachen ze wel eens in de band, omdat ik regelmatig zeg “het was goed, maar is toch nog een beetje werk aan”. Ik ben gewoon veeleisend vrees ik, het is altijd voor verbetering vatbaar. Als je denkt dat je “perfect” bent kan het enkel maar naar beneden gaan. Gelukkig kan ik voor bepaalde zaken zeker en vast op de anderen rekenen: Onze gitarist Geert verwerkt alle contracten en volgt deze op, hij stelt ook de setlist samen. Lieven, de bassist, is vooral bezig met de website, grafisch is hij ook heel sterk. Rik, onze lead-gitarist is vaak “de bemiddelaar”, hij heeft het meeste gezonde verstand denk ik. Als de meningen eens verschillen is Rik vaak degene die de middenweg wel weet te vinden, TOP-kerel!”
Visuele beperking.
“Reeds sinds mijn geboorte ben ik inderdaad slechtziend en mag ik daardoor niet met een auto rijden, op het podium heb ik ook een extra groot afgedrukte playlist. De titels van de nummers zijn vaak beperkt tot één woord of afkorting zodat we deze groter kunnen printen en het toch nog overzichtelijk kunnen houden. Gemiddeld bestaat mijn playlist uit 4 pagina’s in A3-formaat, meestal staan er 5 nummers per pagina. Mijn setlist moet ik dan nog op een koffertje leggen, want als die op de vloer zou liggen kan ik er toch niets van zien  Het vervelendste is dat ik geen mensen herken, wat soms wel eens génant kan zijn als iemand letterlijk al tientallen keren naar een optreden is komen kijken en ik die nog steeds niet herken als ze goeiedag zeggen. Gelukkig beschik ik over een goeie dosis humor en weet ik die situatie dan wel recht te trekken. (In andere situaties soms ook wel handig moet ik toegeven, als je iemand wil ontwijken “oei, sorry, ik had je niet gezien/herkent”

Wat sta ik hier te doen?
“Van elk optreden maken wij wel een feestje, ongeacht of het nu een groot of beperkt publiek is. Maar het is me wel eens overkomen dat ik tijdens een optreden dacht “wat staan wij hier te doen?”. We hebben echt al met veel verschillende artiesten samengewerkt, zoals internationale toppers als 10CC en Johnny Logan tot The Scabs, Clouseau, Frank Boeijen, … Maar de muziek van Status Quo is zo ruim geliefd dat sommige organisatoren ons zelfs vlak voor of na Paul Seevers, Get Ready of Marina Wally programmeerden! We hebben het allemaal al meegemaakt. (Marina Wally wilde trouwens per sé met ons op de foto: “Mijn vriendinnen gaan jaloers zijn dat ik met zo’n stoere mannen op de foto sta”.) We werden ook meermaals gevraagd als support van De Romeo’s. Tijdens “Midzomer in Wambeek” kwamen we op het podium en bleken de eerste rijen van het publiek bezaaid te zijn met rolstoelen en trouwe fans van De Romeo’s. Gelukkig hebben we hen tegen het einde van de show toch aan het klappen gekregen 😊 We deden ook eens een optreden diep in Duitsland en hadden een extra show weten te versieren ergens halverwege onze weg. We dachten: “handig, wat te eten/drinken, hotel, …” Dit bleek echter een zeer slechte keuze: er kwam amper 3 man opdagen en we moesten met al ons materiaal 2 verdiepingen omhoog, zonder lift! De organisator had een slechte datum gekozen en zeer weinig gedaan om het optreden deftig aan te kondigen. Zo zie je maar, het kan elke band overkomen en ik voel me zeker niet te trots om hier enkel maar mijn successen te verkondigen.”
Spanningen?
“Uiteraard waren die er wel eens, met hoe meer mensen je samenwerkt, met des temeer meningen je moet rekening houden. Ik stippel elk jaar een “route” uit voor de band: welke stunts willen we doen, wanneer (en hoe vaak) nemen we vakantie, willen we investeren in bepaalde zaken (podiumdecor, gratis promomateriaal voor de fans, ….). Ik houd steeds met iedereen zijn mening rekening, maar als iemand plots / maanden later toch moeilijk gaat doen of de afspraken wil veranderen, ja, dan wordt het gevaarlijk en ga ik op mijn achterpoten staan. We hebben dat in de loop der jaren spijtig genoeg toch een tweetal keren meegemaakt en dan moet je soms moeilijke keuzes maken.”
Persoonlijk leed/drama!
“Dat was er zeker ook in de afgelopen jaren, dat blijft uiteraard verborgen voor het publiek. Maar ik kan je zeggen dat er toch enkele zware momenten geweest zijn. In 2017 merkte ik tijdens een optreden in Nederland plots dat ik mijn setlist niet meer kon lezen. Bleek dat mijn ogen onverwachts fel achteruit gingen en een ingreep noodzakelijk was. Kort nadien hadden we 4 dagen na elkaar een optreden en moest ik tussendoor naar het ziekenhuis voor nog meer onderzoeken. De ene avond stonden we nog op het podium in Duitsland, ’s morgens zat ik in de wachtkamer van UZ Leuven en ’s avonds was ik al weer aan het optreden in Oostende tijdens de Paulusfeesten. Ik had die dag net vernomen dat een dringende ingreep noodzakelijk was en de kans om blind te worden zeer reëel was. Dat zijn van die momenten waar het soms moeilijk is om de knop helemaal om te schakelen. Of thuiskomen na een optreden en merken dat je vriendin onverwachts verhuisd is kan je ook een “drama” noemen, maar dat bleek achteraf gezien toch de juiste beslissing te zijn, anders had ik nooit mijn huidige vriendin Inge leren kennen!”
Hart tegen hard
“We proberen elk jaar inderdaad minstens één (GRATIS!) optreden te doen voor het goede doel. Zo droegen we al ons steentje bij voor het onderzoek naar Muco, ALS, Kanker, … maar we deden ook al enkele gratis optredens voor mensen met een verstandelijke beperking. Dat is zo’n dankbaar en ongeremd publiek. Op andere optredens kijkt het publiek soms naar
elkaar uit schrik om hen eens goed te laten gaan tijdens het luchtgitaar spelen, maar die mensen hebben dat totaal en niet en juist daarom is dit zo uniek om voor deze mensen te mogen spelen. De sfeer zit er altijd direct in! Ergens vind ik dat iedereen per jaar minstens één goed doel zou moeten steunen. Dan bedoel ik dit niet enkel financieel, want niet iedereen heeft die mogelijkheden, maar een dagje vrijwilligerswerk kan ook al een groot verschil maken. Misschien zou de wereld er dan iets anders uitzien….”
Benefiet-optreden 2022!
“We zijn voor dit jaar nog op zoek naar een event waarvan de opbrengst INTEGRAAL naar het goede doel gaat. We komen volledig gratis optreden en vragen hier dus geen enkele vergoeding voor. We hebben zelf ook al genoeg ellende ervaren en vinden het daarom des te belangrijker om iets terug te doen. Wij zijn dankbaar voor ons succes en alle mooie dingen die we mogen doen, juist daarom dit benefiet-optreden! Dus organiseer je optredens voor het goeie doel en heb je interesse: mail naar info@belgianquoband.be en wie weet staan we bij jullie op het podium!”
FUN-FUN-FUN
“Plezier komt op de eerste plaats. Als de stress groter is dan het plezier, dan hoeft het niet meer. Ooit werd ik bijna uit het busje gezet omdat ik voortdurend schlagers aan het zingen was tijdens een lange rit naar het noorden van Nederland. Ik heb me ook wel eens overslapen na een veel te leuke after-party en terwijl ik nog aan het ronken was zat iedereen al te wachten in de bus. Uit “kloterij” is de gitarist ook wel eens tijdens een optreden een ferme wind komen droppen naast mij, terwijl ik uiteraard als enige niet kon weglopen.”
Ontmoetingen met Status Quo.
“We hebben door de loop der jaren zeker een goed contact opgebouwd met onze grote voorbeelden. In het begin verliep dit vooral via een aangevraagde meet & greet, maar we komen hen ook regelmatig spontaan tegen na een show of zo. Na hun optreden in de AB enkele jaren terug hebben we samen nog een paar pintjes gedronken in de foyer van de zaal. De drummer, bassist en gitarist kwamen ongepland even langs en zo konden we een leuk praatje maken. We kwamen de bassist ook al tegen op straat in Manchester, de dag van hun optreden daar. Of als ze ons ergens zien staan komen ze ook wel eens goeiedag zeggen. Enkele jaren terug stuurde de bassist ons nog een persoonlijke videoboodschap voor ons 10-jarig bestaan. Ze weten dus heel zeker wie we zijn en wat we doen.”
Kicken!
“Wat het hoogtepunt was in al die jaren? Dat is een heel moeilijke vraag. Het meeste plezier haal ik uit optredens waar de sfeer echt fenomenaal is. Dan denk ik aan optredens tijdens de Gentse Feesten (het St Baafsplein, waar we een wereldrecordpoging deden om met zoveel mogelijk mensen luchtgitaar te spelen), of ons eerste optreden na een sabbatjaar (zien dat alle trouwe fans terug op post waren en zo enthousiast waren). Of toen we 2 optredens gaven in Engeland en er een bus fans is meegereisd. Tijdens de Walhalla Zomerfeesten in Nederland maakten we ook eens mee dat we na een optreden LETTERLIJK niet zonder kleerscheuren door het publiek konden lopen. Iedereen wilde op de foto en er werd letterlijk aan onze kleren getrokken om toch maar een foto te kunnen maken… Zotte toestanden! Ja, dat zijn de onvergetelijke momenten, de warmte en vriendschap die je van de fans krijgt is het mooiste wat je kan hebben als band.”
We vliegen er weer in!
“Ondanks het feit dat we uit een periode komen van vallen en opstaan, plannen maken en plannen terug opbergen, zijn we zeer positief voor de toekomst. We blijven groeien en er staan enkele zeer mooie/grote optredens op de planning. We mogen ook nog niet alles publiceren. Persoonlijk kijk ik er ontzettend naar uit om onze fans (die intussen vaak vrienden zijn geworden) terug te zien. Het eerste optreden is gepland in april en ik ben zeker dat het moeilijk zal zijn om de eerste minuten mijn emoties te bedwingen. Eindelijk terug op mijn plaats, op het podium, achter mijn drum, voor het publiek….”
Sportpaleis!?
“Als jonge gast had ik uiteraard (veel!) muzikale dromen: een plaat opnemen met eigen werk, optreden voor een paar duizend man, in het buitenland optreden, interviews op radio-televisie of je eigen foto in de “boekskes”, … Ik heb het allemaal gedaan en ben nu al zeer dankbaar voor al die mooie dingen. Er is echter nog één iets wat ik van mijn bucket-list wil schrappen: een mooi voorprogramma voor een grote act in een uitverkocht Sportpaleis! Zo’n grote zaal, legendarische cultuurtempel, een arena vol mensen, …. Dat spreekt nog steeds tot de verbeelding. Het komt ook door mijn visuele beperking denk ik. Al heel mijn leven probeer ik in het “nu” te leven, de kans bestaat immers dat ik ooit blind word. Zorg dat je jezelf veilig stelt voor de toekomst, maar stel niet uit tot morgen wat vandaag kan en durf je dromen na te jagen, je weet nooit wat morgen je zal brengen. Het lijkt me magisch om vanachter mijn drumstel zo’n massa mensen te kunnen zien. Moest dat ons lukken….”