Bast en minnestreel Willem Vermandere ontroerde een uitverkocht Brugs Concertgebouw

Samen met zijn trouwe muzikanten-trawanten – zoals Willem ze zelf noemt – Freddy Desmedt (klarinet, dwarsfluit, saxofoon en percussie), Pol Depoorter (gitaren en mandoline) en Bart Caron (contrabas) toverde Willem Vermandere deze namiddag het uitverkochte Concertgebouw van Brugge met woord en klank, luchtig en doodernstig, droevig en blij, levenslustig en soms donker, aangevuld met natuurlijk zijn vertelelementen. Opvallend trouwens hoeveel jeugd er present was in Brugge.

Willem zingt graag, speelt graag op zijn instrumenten, maar hij vertelt ook inderdaad graag tegen het publiek. Verhalen uit zijn leven, verhalen over liedjes die tot stand kwamen, verhalen over allerlei zaken die de mensen boeien. Vlaanderens warmste theatermens Willem Vermandere – die net zoals echte goede wijn verbetert met het ouder worden – had af en toe een stevig ‘vergeetmoment’ maar geen mens in de zaal zal het hem kwalijk genomen hebben. De bast uit de Westhoek is intussen 84 jaar en hij wist ook nu weer opnieuw als geen ander een sfeervol theaterprogramma neer te zetten. Zijn literaire teksten, conference-achtige manier en unieke mimiek tilden zijn liedjes naar een hoger niveau. In deze show mijmerde Vermandere zoals vanouds over heden, verleden en toekomst en zong hij over het leven, de maatschappij en allerhande gebeurtenissen. Zelf is hij heel bescheiden; zijn muziek noemt hij ‘deuntjes’, zijn verhalen ‘vertellementen’ en zijn beelden vind hij geen grote kunst. Een heerlijke namiddag van een eerlijke mens….