Home >
100-jarige Marie-Roos Croes gevierd in WZC Mater Amabilis van Wervik
Geschreven op 4 januari 2023 om 08:34 door Mario De Wilde
In het WZC Mater Amabilis te Wervik werd gisterennamiddag de 100ste verjaardag van Marie-Roos Croes gevierd. Dat gebeurde samen met de familie. Marie-Roos is geboren op 24/12/1922. Haar ouders Gusta Plaetevoet en Remi Croes woonden in Westouter, Heuvelland. Later kreeg ze er een zusje bij, Suzanne. Vanaf haar 7 jaar leerde ze lezen en las de Vlaamse filmpjes tot het geen boekjes meer waren. Haar boek is altijd haar beste vriend gebleven.
Op 17-jarige leeftijd trok Marie-Roos naar de verpleegsterschool in Kortrijk, Maria Middelares. Daarna heeft ze gewerkt in Moeskroen en in Menen. Daar heeft ze haar toekomstig echtgenoot Victor leren kennen. Hij was schoenmaker en werkte in Izegem. Ze trouwden op 26/04/1952 en gingen samenwonen bij een tante van Victor tot er een huisje vrijkwam. Ze kregen 3 kinderen: Johan, Johanna en Jolanda.
Later kochten ze een huis op de Meiboom in Roeselare en Victor ging werken en Marie-Roos bleef thuis om voor de kinderen te zorgen.
De schoenfabriek ging failliet en Victor vond maar af en toe werk en werd daarna ook ziek.
In het ziekenhuis hadden ze handen te kort en zo kon Marie-Roos terug aan het werk als verpleegster. Ze deed haar werk met volle goesting en liefde voor de medemens. Altijd op hakjes en met de lippen gerood.
Victor stierf in 1976 en Marie-Roos werkte verder tot aan haar pensioen. En dan was ze altijd weg. Als je haar wilde thuis vinden moest je een afspraak maken. Ze was weg met de bus op daguitstap of op koffieklets of bij één of andere vriendin.
De donderdag was het Don Bosco dag waar ze ging scrabbelen of bingo spelen. De dinsdag was het marktdag en de vrijdag deed ze met haar dochter de boodschappen. De weken waren goed gevuld en dan moest ze nog tijd vinden om haar boek te lezen. Maar als je ouder wordt verlies je je vrienden één voor één en kan je moeilijker weg en wordt het lastig om alleen te wonen. Wanneer ze ademhalingsproblemen kreeg en ze in de kliniek belandde, besliste ze om naar een rusthuis te gaan. Ze ging in kortverblijf in Dadizele. Daarna kwam ze naar WZC Mater Amabilis Wervik en hier voelt ze zich thuis en op haar gemak.
0 reacties
Wees de eerste die reageert op dit artikel!