10.50 uur? Vertrouw (voorlopig) niet op de klok aan het station van Brugge want die doet het niet

Het was Brugs parlementslid Pol Van Den Driessche die opmerkte dat de klok aan het station van Brugge het niet meer deed. Eén dag, nog een dag en nu al een hele tijd en dus maakte hij er stukje over: “Tot gisterenavond dacht ik: “Dit is een positieve boodschap, de NMBS wil ons er met een knipoog op wijzen dat het vakantie is en dat de tijd dus mag stilstaan. Even geen hollen en haasten, let niet op klok noch klepel.”. Maar dat ook vandaag nog de wijzers van de grote stationsklok onbewogen staren, geeft een vreemd gevoel. Het ontreddert mij en ongetwijfeld ook andere treingebruikers en passanten.
Want wat is, naast treinen en trappen, het belangrijkste voorwerp in een station? Ons richtsnoer, ons ijkpunt, onze hoop en soms onze ellende: dat is toch die klok. Zij bepaalt – eenmaal je in haar buurt komt – je ritme, je verwachting.
Ons verlangen vaak. Naar je huis of kot, naar een professionele afspraak, naar je gedroomde vakantiebestemming, naar een vaste of verloren geliefde. Dus, waarde stationsdirectie, geef ons opnieuw zekerheid, herstel ons baken op elk moment van de dag en nacht en zet die klok terug in gang ajb.” De NMBS weet wat haar te doen staat. Haast je als je tijd hebt, dan heb je tijd als je haast hebt. Meteen inkaderen….