Tweeslachtige Joben en gender Folkert huwen zaterdag in Damme en dat wordt iets bijzonder

Na 25 zeggen Joben en Folkert zaterdag in Damme hun ‘ja’-woord. Joben Benoot, 59 j. vrouw, o.a. model en intersekse (tweeslachtig), huwt Folkert Schellekens, 54 j. en deze levensgebeurtenis is voor hen de kers op de taart na jaren zoeken naar erkenning voor vooral de genderidentiteit van Joben Benoot. Joben Benoot werd op 16 december 1964 te Gent als intersekse (tweeslachtig) baby geboren. Haar ouders en de dokters besloten dat Joben een jongetje moest worden. Dit gebeurde via o.a. zogenaamde geslachtsoperaties, gecombineerd met misgendering als opvoedingstechniek.

Bij kinderen met een intersekse variatie vond men het nodig geslachtscorrigerende ingrepen te verrichten onder de 18 maanden. De wetgeving rond de geboorteregistratie ligt daarbij aan de oorzaak. In die tijd moesten de genitaliën kloppen met de definitie ‘man’ of ‘vrouw’. Onder dezelfde wetgeving moesten de eerste transmannen hun eierstokken laten verwijderen. Bij de transvrouwen werden dan hun testikels verwijderd. Dit zorgde ervoor dat deze mensen hun kinderwens in rook zagen opgaan. Bij intersekse kinderen keek men welke klieren aanwezig waren, met het oog op de voorplanting. Hoewel mensen met een aangeboren intersekse variatie vaak onvruchtbaar zijn.

Jammer genoeg is er in ons land nog steeds geen tot onvoldoende wetgeving om kinderen, die geboren worden met intersekse kenmerken, te beschermen tegen deze medische en opvoedkundige folteringen. Maar er is een tendens dat het kind, geboren met een intersekse variatie, en het gezin gevolgd worden door een multidisciplinair genderteam. Het is een vereiste dat iedereen rond het kind het tempo van dat kind volgt en gaandeweg het kind correct gendert van zodra het kind zelf kan aangeven of het een meisje, een jongen of non-binair is.

“Elk kind weet vrij snel welk gender het heeft. Toen ik zes was, wist ik met zekerheid dat ik een meisje was. Maar er was inmiddels al een beslissing in mijn plaats genomen.” vertelt Joben. Te vroege geslachtsoperaties zijn immers medisch zeer risicovol, verminken het geslacht van de persoon met intersekse kenmerken blijvend voor de rest van hun leven. Het specifieke weefsel laat na dergelijke ingrepen vlak na de geboorte laten amper nog een geslachtsreconstructie in een latere levensfase toe. Het is dus nog steeds mogelijk dat op zich gezonde baby’s, met een aangeboren intersekse variant, door conservatieve dokters en ouders gedwongen worden levenslang een patiënt te zijn: incontinentie, ongevoeligheid, urineweginfecties, enz. “Zolang een kind met een aangeboren intersekse variatie gezond is, is een verbod op dergelijke medische ingrepen en opvoedingstechnieken noodzakelijk. Dergelijke praktijken moeten strafbaar gesteld worden,” vindt Joben.De fysieke en mentale littekens hiervan hebben immers minstens dezelfde impact als de vrouwenbesnijdenis uit o.a. Afrikaanse landen.

Folkert Schellekens leerde Joben Benoot als man zo’n 25 jaar geleden tijdens het uitgaan te Oostende kennen. Jaren profileerden Folkert en Joben zich dus als homokoppel. Maar beiden wisten eigenlijk dat er iets anders speelde. De liefde van Folkert voor Joben is in alle zoekfases aanwezig gebleven. “Al word je paars met witte stippen, ik zal altijd van je blijven houden.”, waren steeds zijn liefdevolle trouwe bemoedigende woorden voor zijn prachtige vrouw.
Joben leefde dus het overgrote deel van haar leven gedwongen in een lichaam met mannelijke kenmerken, terwijl ze zich in haar brein en hart altijd vrouw heeft gevoeld. Ze onderdrukte zo lang haar vrouw zijn, tot… haar lichaam, door een onstabiele hormonenhuishouding op gebied van oestrogeen en testosteron, in een natuurlijke transitie kwam. Haar lichaam begon zo enkele jaren geleden steeds meer vrouwelijke kenmerken te vertonen. Dit riep vragen en nare herinneringen op bij Joben. Tijdens doktersconsulten en bijhorende onderzoeken in UZ Gent kwam de term “intersekse” naar boven. Het gendergevoel “Ik ben vrouw” werd eindelijk bevestigd. Stap voor stap vond Joben de nodige medische zorg om haar vrouwelijke schoonheid te herwinnen. Het was haar al die tijd gewoon afgenomen geweest.

Huwen met Folkert Schellekens, in een heterorelatie en in haar gender als vrouw, is voor Joben een grootse mijlpaal in haar leven. Eindelijk vallen alle puzzelstukjes in elkaar. Lichaam en gender voelen nu normaal zoals het oorspronkelijk had moeten zijn om door het leven te gaan. Joben werd steeds liefdevol en onvoorwaardelijk gesteund, door haar man, hun kinderen, hun kleindochtertje en de vele vrienden.
Door de pers uit te nodigen en dit verhaal te delen op hun huwelijk, hoopt Joben heel wat andere mensen, met een intersekse variatie, of personen, die in transitie zijn, te steunen: “Mensen moeten de kracht, het recht en de nodige zorgen vinden om zichzelf te kunnen ontwikkelen tot wie ze echt zijn.”

Joben is immers zeer activistisch tegen dit onrecht. Samen met fotografe Elke Saey werkt ze een fotografieproject rond het thema intersekse uit. Fotografie is hierbij een instrument voor maatschappelijk debat geworden. Joben en Elke namen ondertussen via hun storytelling deel aan diverse groepstentoonstellingen. Dit fotografieproject is ondertussen erkend door çavaria en geniet de steun van Intersekse Vlaanderen. Het heeft o.a. als doel een kwaliteitsvolle rondreizende tentoonstelling over het thema intersekse te ontwikkelen. Hierbij is er ook een samenwerking met UZ Gent Centrum voor seksuologie en gender binnen hun initiatief rond Trans Art. Op 10 november e.k. houden Joben en Elke samen een lezing binnen de programmering van de Koninklijke Stadsschouwburg te Brugge over het thema intersekse, het levensverhaal van Joben en fotografie als instrument in een maatschappelijk debat.

Fotografieproject Joben wordt ondertussen ook geruggensteund door andere fotografen, waaronder Ann Declerck, Guy Brinckman, Frank Stevens, Dirk Colaert, Dominiek Scheerlinck, Marijn Achten en Biem D’Hondt van Cavelier Queer, … Deze fotografen creëren elk op hun manier en op hun tempo, samen met Joben als model, pakkende beelden, die ze dan elk binnen hun eigen netwerken verder tonen. Zo wensen ook deze fotografen het thema instersekse en het verhaal rond het herwinnen van vrouwelijke expressie zichtbaar te maken. Andere fotografen zijn nog steeds welkom in deze samenwerking. Dit kan tijdelijk of langdurig zijn. Ook voor fotografiestudenten of -cursisten hebben ze oog.

Geïnteresseerde fotografen kunnen rechtstreeks contact opnemen met Joben: joben_benoot@outlook.com .