Thomas Lerooy installeert 22 meter hoog kunstwerk op Zeedijk van Duinbergen
Vanaf morgen wordt ter hoogte van residentie Cap Horn op de hoek van de Anemonenlaan en het Directeur-generaal Willemspark het kunstwerk Tower van Thomas Lerooy geïnstalleerd. Deze gigantische totem is maar liefst 22 meter hoog en bestaat uit 49 hoofden. Het brons kreeg een zwarte patine en zal mettertijd groener worden onder invloed van zon, regen en de zeewind en zo volledig integreren met het groene plein. De installatie van het werk zal ongeveer 3 dagen in beslag nemen. De officiële inhuldiging is voorzien in de loop van augustus.
Verkoop ondergrond
In zitting van 24 november 2011 besliste de gemeenteraad om de ondergrond van dit plein aan POC Partners, het huidige La Mer Bouw, te verkopen voor een globaal bedrag van 750.000 euro. De projectontwikkelaar van de nieuwbouw Cap Horn betaalde daarvan 140.000 euro in speciën. De rest van het bedrag omvat de aanleg en infrastructuur van het groene plein (315.000 euro) en de aankoop van een kunstwerk inclusief ereloon en plaatsing (295 000 euro). Het kunstwerk werd dus aangekocht door de projectontwikkelaar maar wordt wel eigendom van de gemeente.
Eerste permanente sculptuur van Thomas Lerooy
De sculptuur Tower, is meteen de eerste permanente sculptuur van Lerooy in de openbare ruimte. Tower bestaat uit 49 bronzen bustes die alle recht naar de zee kijken. De gezichten werden zodanig gemanipuleerd en geabstraheerd – de neuzen, ogen, oren, kinnen en oren staan allemaal op eenzelfde verticale as – dat verschillen genivelleerd worden en iedereen op elkaar lijkt. Net zoals zo vaak in het werk van Lerooy, verwijst Tower, dat gezien kan worden als een vervolg op Lerooys eerdere werken Obelrisk (2007) en Never listen to your best friend (2007), naar de vergankelijkheid, de vluchtigheid van het leven en de (on)zin van het bestaan. Het brons zal door de tijd, het zeezout en de wind patineren en natuurlijk verouderen.
Tower: het geheel is meer dan de som der delen
De titel van het werk – Tower – is even eenvoudig als krachtig. Het verwijst naar de huidige samenleving die is opgebouwd uit diverse elementen die samen waardevoller zijn dan apart. Een samenleving waarin we afhankelijk zijn van elkaar, we naar elkaar luisteren en compromissen sluiten. Zoals een kind blokken stapelt om een toren te maken, zo stapelt Lerooy hoofden om tot iets betekenisvol te komen. Maar evengoed is de sculptuur een verwijzing naar de Eindeloze kolom van Brancusi, een 30-meter hoge zuil met een oneindig herhaald motief van een diamantvormige kraal die eindeloos lijkt te stijgen. Tower draagt, net als van de zuil van Brancusi, een sterke verticaliteit in zich. Alsof er met de hand een lijn getekend wordt die vanuit de horizon uit zee vertrekt tot in de lucht. Als een krachtmeting met de oneindigheid van de zee fungeert de sculptuur als een obelisk, een ankerpunt of een kathedraal. Dualiteit en spanning zijn inherent aan Lerooys werk, dat provoceert, speelt en uitdaagt. Lerooy is een meester in het verleiden en misleiden. Hij brengt drama en humor samen, verzoent het theatrale met het intieme, maar begeeft zich evengoed op het spanningsveld tussen vergankelijkheid en tijdloosheid, tussen oud en nieuw, leven en dood.
In 2006 maakte het Belgische publiek kennis met de kunstenaar Thomas Lerooy toen op het dak van het Museum Dhondt-Dhaenens een van de eerste bronzen sculpturen van Lerooy getoond werd, Le petit Jean. De putto – de benaming voor een mollig naakt kinderfiguurtje – plaste in de richting van de bezoekers. Thomas Lerooy die in 1981 in Roeselare geboren werd, werkt intussen in Brussel aan een coherent oeuvre van tekeningen, bronzen sculpturen en schilderijen. In zijn raadselachtig werk lijken verschillende realiteiten door elkaar te lopen, elk met hun eigen wetmatigheden. De toeschouwer tuimelt van de ene beeldtaal in de andere, doorheen verschillende gelaagdheden, waarbij dood en eeuwigheid elkaar ontmoeten. Hetzelfde geldt voor thema’s als schoon- en lelijkheid, orde en chaos, show en intimiteit, drama en humor. Lerooy heeft een hoogstpersoonlijke stijl ontwikkeld: een mix van realisme, surrealistisch aandoende thema’s en invloeden uit de klassieke beeldhouwkunst.
In 2015 kreeg Lerooy als eerste nog levende kunstenaar een solotentoonstelling in het Petit Palais in Parijs. In eigen land volgden onder meer een solotentoonstelling in Museum Dhondt-Dhaenens in 2017, een duo-presentatie met Félicien Rops in het Kasteel Van Gaasbeek in 2018/2019 en een solotentoonstelling in het Koninklijk Museum voor Schone Kunsten (KMSK) in Brussel. De werken van Lerooy zijn opgenomen in de collecties van belangrijke internationale musea en instellingen zoals het Centre Pompidou in Parijs en de Belfius Art Collection in Brussel.