Strenge maatregelingen voor vissen in Dikkebusvijver van Ieper
De voorbije jaren kreeg de vispopulatie in Dikkebusvijver rake klappen te verduren. De combinatie van een aantal situaties veroorzaakte meermaals massale sterfte. Op initiatief van de stad Ieper (eigenaar van de vijver) en de provinciale waterdienst (beekbeheerder), en in samenspraak met de lokale hengelverenigingen en De Watergroep, wordt hieraan verholpen met een ‘vistrap’ en ‘vluchtplaatsen’.
Natuurlijk schuilplaatsen onbereikbaar
Vanwege de opeenvolgende droogteperiodes en de functie als reservoir voor drinkwaterproductie door De Watergroep, zakt het waterpeil jaarlijks tot onder het niveau van de oeverzone waar moerasplanten groeien. Het effect van de droogte wordt nog versterkt door de hoge concentraties aan chemische (sproei)stoffen in het beekwater, waardoor De Watergroep de instroom van vers water wekenlang moest afsluiten. Door het lage waterpeil kon de vis al vroeg in het jaar haar natuurlijke schuilplaatsen in de oevervegetaties niet meer bereiken. Om te ontsnappen aan de predatie door aalscholvers, vluchten grote groepen vissen daarom naar de beide uiteinden van de vijver. Zo belanden ze enerzijds in de smalle geul waar de Kleine Kemmelbeek de vijver binnenstroomt, anderzijds komen veel vissen terecht in de betonnen watervang van De Watergroep, nabij de Vaubantoren. In beide situaties zitten soms tienduizenden kleine vissen hopeloos gevangen. Vanuit de watergeul kunnen ze de Kemmelbeek niet bereiken vanwege de hoge, loodrechte wand in de betonnen inkomsluis. Aan de andere kant vallen ze in de grote betonnen bak van de watervanginstallatie. Telkens is enorme sterfte het gevolg.
Vistrap en schuilplaatsen
Om hieraan te verhelpen kozen de stad en de provincie voor een spectaculaire maatregel: de installatie van zware breukstenen en palen op de plaats waar de Kemmelbeek de vijver instroomt. De breukstenen vormen er schuilplaatsen waar de aalscholver niet bij kan, anderzijds worden de stenen in de inkomsluis opgehoopt tot een vistrap tussen de Kemmelbeek en de vijver. Vluchtende vissen weten immers al springend op de ‘trappen’, tegen het stromende water in, vooruit te komen. Zo bereiken ze de Kemmelbeek, waar ze veilig zijn voor predatoren. Intussen werden en worden nog meer maatregelen genomen. Samen met de hengelclubs liet de stad Ieper een tiental metalen kooien op de vijverbodem plaatsen, waar de vis in kan schuilen. In de loop van 2020 zal de hengelclub bijkomende oevervegetaties (riet, lisdodde, mattenbies) aanplanten op grotere afstand van de oever. Essentieel is de afspraak met De Watergroep om de beide openingen van de betonnen watervang te voorzien van speciale, fijnmazige roosters waar ook kleine vissen niet meer doorheen kunnen. Deze maatregel werd in 2014 in Zillebekevijver toegepast, mét resultaat. Schepen Valentijn Despeghel: “Er zwemmen momenteel vele duizenden jonge visjes rond in Dikkebusvijver. Dat betekent dat de vijver voldoende potentieel biedt om het visbestand op ecologische wijze te herstellen. Stad Ieper en de provinciale waterdienst hopen, samen met de hengelclubs en De Watergroep, dat de genomen maatregelen hiertoe essentieel zullen bijdragen.”