Rosa Vanhaverbeke uit Oedelem werd 100 jaar en dat werd door Thuiszorg Familiezorg gevierd
Rosa Vanhaverbeke uit Oedelem is onlangs 100 jaar geworden en fier dat ze nog thuis in haar vertrouwde omgeving kan wonen. Haar twee dochters omringen haar met warme zorg. Ze worden hierbij liefdevol ondersteund door de verzorgenden van Thuiszorg Familiezorg die haar dagelijks bijstaan en door de thuisverpleging.
Want zelfstandig in het leven staan, is voor Rosa altijd heel erg belangrijk geweest. Van kleins af aan moest ze al letterlijk haar mannetje staan. Haar vader was schooldirecteur van een jongensschool. Als enige meisje heeft zij les gevolgd bij haar vader in een volledige jongensklas. Samen met haar man had ze winkel voor heren- en dameskledij in centrum Oedelem. Ze vertelt dat het hard werken was, met weinig tijd voor ontspanning. De dochter vult aan dat er toch elke middag lekker eten op tafel stond voor het gezin. Want haar mama kookte heel graag, maar kon ook zelf heel erg genieten van lekker eten. Nu is dit ook nog de rode draad in de gezinszorg. De dagmenu overloopt ze altijd samen met de verzorgende van Thuiszorg Familiezorg. Van haar ontbijt, de soep, het middageten, fruitsalade, tot de afsluit van de maaltijd met haar dagelijkse praline. De verzorgenden vertellen dat het een plezier is om haar zo te zien genieten van de maaltijd die ze voor haar klaarmaken en om de welgemeende woorden van “het was terug heel lekker” te mogen aanhoren.
Als we aan Rosa vragen wat volgens haar het geheim is van 100 jaar te mogen worden, antwoordt ze met een lach naar de verzorgenden dat het een kwestie is van je goed te laten soigneren. Ze vult aan: “ik word iedere dag goed verzorgd, krijg lekker eten voorgeschoteld waar ik kan van genieten, de was en de plas wordt gedaan en ik heb mijn dagelijkse beweging”. Zo vertelt ze dat ze nog zelfstandig de trap op en af gaat en dat ze dit een aantal keer per dag doet. Haar hometrainer staat immers boven en ze heeft haar de gewoonte eigen gemaakt om dagelijks op haar hometrainer te fietsen met zicht op het dorpsleven dat onderaan haar raam voorbij komt. Zo vindt ze het ook heel leuk om de kinderen van de nabijgelegen school te zien vertrekken terug naar huis na het laatste belsignaal.
Ze sluit het bezoekje af met de woorden “ik zie jullie allemaal toch zo graag”. Dit doet de verzorgenden zichtbaar deugd! Ze kijkt erna op haar horloge en zegt… jullie zitten hier al anderhalf uur, zou het niet beter zijn dat jullie vertrekken? Met die humoristische noot van Rosa, maar ook met alle warmte en dankbaarheid die we gevoeld hebben tijdens het bezoekje, nemen de mensen van Thuiszorg Familiezorg afscheid van mevrouw en dochter Caro.