Noël Heytens en Maria De Craemer uit Roeselare zijn een briljanten koppel
Noël Heytens uit Gits en Marina De Craemer uit Aarsele huwden op 28 juli 1962. Schepen Bart Wenes kwam het briljanten koppel bij hen thuis in Heirweg namens de stad feliciteren. “Een nonkel van Noël is getrouwd met een tante van Maria, dus er waren al familiebanden, maar de vlam sloeg pas echt over op een bromfietsenkoers in Aarsele”, vertelt Noël met veel zin voor detail. Mijn vader Urbain sneuvelde op 27 mei 1940 één dag voor de capitulatie in WOII, ik was toen nog een baby van 18 maanden oud. Nonkel Victor werd vanaf dan mijn wettelijke voogd. Na het middelbaar aan de VMS volgde ik het regentaat aan het Sint-Thomas instituut te Brussel en werd leraar wiskunde aan de Broederschool, in 1995 kon ik op prepensioen. Maria volgde aan het Maricolen instituut te Deinze de naaischool en en specialiseerde zich nadien in het verwerken van bont. Van 1968 tot 1996 runde ze haar eigen bontatelier onder naam ‘Pelsen De Craemer’. Tientallen jaren terug werd bont in (luxe) kledingproducten gebruikt, maar dat is nù volledig achterhaald mede door de negatieve connotatie dat bont kreeg. “Door een tante van mij zijn we in Beveren beland en later op de kapelhoek”, vervolgt Noël. Kristof, Mieke en Koen zijn hun kinderen. Kristof gehuwd met Ann Behaeghel woont in Hooglede, Mieke getrouwd met Koen Detavernier in Tielt en Koen met zijn echtgenote Siska Dumortier in Roeselare. Ze zijn de oma en opa van Maarten, Mattys, Stijn, Margot, Jolien, Brecht, Warre, Vic en Remi. Aster is hun achterkleinkind.
Het briljanten paar was en is ook behoorlijk sportief: fietsen, skiën, tennissen, petanquen en samen gaan dansen bij Dansibo. Jarenlang trokken ze er met hun caravan op uit, heel Europa hebben ze doorkruist. Met veel genoegen denken ze terug aan hun buitenlandse reizen o.a. naar Thailand, de westkust van Amerika en Canada, waar een broer van Maria woont. Maria is tevens vrijwilligster in het woonzorgcentrum Ter Berken en is bedreven in het vervaardigen van beelden in klei, in hun huis en tuin zijn overal beelden van haar te vinden. Op de eindvraag hoe ze het gedaan hebben om zo lang in goede en kwade dagen bij elkaar te blijven, zeggen ze “Heel dankbaar zijn met elkaar, samen de kinderen opvoeden en begeleiden, veel dingen samen doen, maar ook elkaar nu en dan de nodige de vrijheid gunnen”. Proficiat! (Jos)