Home > Vijftig gocartuitbaters aan onze kust boeren goed: Oostende (12) en Knokke-Heist (10) koplopers

Vijftig gocartuitbaters aan onze kust boeren goed: Oostende (12) en Knokke-Heist (10) koplopers

Geschreven op 16 oktober 2019 om 08:50 door Mario De Wilde

De gocartsector aan de kust doet het de jongste jaren goed. Met vijftig uitbatingen doet de sector het dan wel met een pak minder uitbatingen dan pakweg een kwarteeuw geleden maar toch boet de sector niet aan economisch belang in. Zo is de sector werkgever voor maar liefst 500 jobstudenten. Dat blijkt uit een onderzoek van het economisch tijdschrift ‘West-Vlaanderen Werkt’, in samenwerking met hogeschool Howest, dat de sector voor het eerst in 70 jaar in kaart bracht.  Zowat iedereen die regelmatig de Vlaamse kust bezoekt, zat al eens op een billenkar of een gocart. Vanzelfsprekend, zou je denken, maar de Vlaamse kustzone is – samen met de Nederlandse badplaats Cadzand – de enige locatie op het continent waar gocarts op de openbare weg mogen rijden. De typische stevige drie-, vier- of zeswielige trapkarren verwierven dan ook terecht het aureool van ‘kusterfgoed’. Nergens in Europa vind je zo’n fijnmazige concentratie van uitbaters van billenkarrren en gelijkaardige kustrijwielen.

In onze tien kustgemeenten zijn tegenwoordig een vijftigtal verhuurders actief, waarvan de meeste in Oostende (12) en Knokke-Heist (10). Het aantal actoren is de jongste jaren stabiel, maar twintig jaar geleden waren er nog zeventig exploitanten van die specifieke kustrijwielen. De uitbatingen die overblijven zijn steeds vaker ondernemingen met meerdere locaties. Zo zijn er al negen spelers die twee of meer verhuringen exploiteren, samen goed voor 25 locaties. De grotere bedrijven zetten ook in op diverse nevenactiviteiten zoals de verkoop van fietsen, strandartikelen en ijsjes.
6 op 10 uitbatingen loopt via een eenmanszaak. Dit wijst op het kleinschalige karakter van de sector die uiteraard sterk seizoensgebonden is. Er worden dan ook heel wat jobstudenten ingezet, zo’n 500 op jaarbasis.

Uit de analyse van de jaarrekeningen bij 40 procent van de totale populatie komt naar voren dat zij in 2012 een gezamenlijke brutomarge realiseerden van 1,3 miljoen euro. Dit cijfer evolueerde in 2017 naar bijna 2 miljoen euro. De grootste tenoren in de sector schrijven die toename niet zozeer toe aan een expansie van de verhuring van de traditionele gocart, maar wel door de schaalvergroting, een graduele prijsverhoging en het succes van andere, nieuwe types duurdere rijwielen, zoals elektrische steps en elektrische fietsen. Ook het seizoen wordt langer omdat de kust zich steeds vaker profileert als vierseizoenenbestemming. Een West-Vlaamse gocartverhuurder heeft gemiddeld een 150-tal gocarts in zijn/haar assortiment. Zowat alle verhuurbedrijven geven aan dat 80 procent van hun vloot afkomstig is van T&T Quality Go-Carts uit Knokke. Het is de enige nog overgebleven producent van gocarts in België. Een aantal uitbaters (re)assembleert additioneel ook zelf een deel van hun vierwielige of zeswielige vloot.

Diefstal en vandalisme zijn al jaren een plaag voor de sector aan onze kust. Naar verluidt zijn in 2017 over de ganse kustlijn zowat 300 rijwielen gestolen. De meeste uitbaters blijven niet bij de pakken zitten en nemen maatregelen zoals camerabewaking, verscherpte controle van de identiteitskaart en extra personeel. Dat vertaalde zich in een zichtbare daling de voorbije jaren. Nog opvallend is dat de consument vasthoudt aan tradities. De traditionele modellen van 40 jaar geleden blijven ook vandaag nog een vaste waarde en genieten de voorkeur van de meeste kusttoeristen. Nieuwe varianten zoals ligfietsen, trio’s of gocarts in de stijl van sommige Hollywoodfilms (zoals ‘Cars’), kennen meestal maar een kort bestaan. Elektrische varianten van de gocarts en billenkarren raken vooralsnog niet van de grond. Het devies luidt: grote kinderen en volwassenen willen genieten van de sportieve belevenis van het trappen. De sector van de verhuring van kustrijwielen teert al vele jaren op het creatieve individualisme van de uitbaters. Een overkoepelende beroeps- of belangenorganisatie is er niet. Het is een zwakke schakel in dit pittoreske verhaal, want vandaag gebeurt er nagenoeg niks op het vlak van sectorpromotie en gezamenlijke imagocreatie rond het fenomeen ‘gocart-billenkar’. De sectoranalyse is meteen ook een oproep om de schouders te zetten onder een sectororganisatie.

0 reacties

Wees de eerste die reageert op dit artikel!

Geef een reactie op dit artikel

Velden met een * zijn verplicht in te vullen. E-mailadressen worden nooit gepubliceerd op de website.