Medewerkers Zeebrugse haven krijgen functionele nekwarmer in vier levendige kleuren

72.000 medewerkers zijn de drijvende kracht achter de haven van Antwerpen en Zeebrugge, en dat verdient erkenning! Daarom lanceert Port of Antwerp-Bruges deze week opnieuw de jaarlijkse Haventopperscampagne. Aan de Haventopperscamper, die op verschillende locaties in de haven halt houdt, kunnen medewerkers hun welverdiende bedanking ophalen: een multifunctionele nekwarmer in vier levendige kleuren. Een klein maar warm gebaar van waardering.

Van het veilig begeleiden van schepen tot het vlot laden en lossen, van productie en distributie in de industrie tot logistieke planning en terminalonderhoud: dag en nacht zorgen 72.000 directe medewerkers ervoor dat de haven van Antwerpen en Zeebrugge optimaal functioneert. Hun inzet verdient meer dan een spreekwoordelijke pluim, en daarom trekt de Haventopperscamper er ook dit jaar op uit om hen persoonlijk te bedanken.

Een warm dankjewel ​

Bij de 38 verschillende haltes in Antwerpen en Zeebrugge worden 15.000 nekwarmers uitgedeeld, beschikbaar in vier frisse kleuren. Dit praktische en sportieve accessoire biedt niet alleen comfort tijdens de koude dagen, maar staat ook symbool voor de sterke verbondenheid binnen de havencommunity.

Een vast moment van erkenning ​

De Haventopperscampagne, inmiddels een jaarlijkse traditie, zet de havenmedewerkers in de kijker als de onmisbare schakels in een dynamische en innovatieve werkomgeving. Het initiatief onderstreept de inspanningen van Port of Antwerp-Bruges om de haven dichter bij haar medewerkers én het brede publiek te brengen.

Dirk De fauw, burgemeester van de stad Brugge en ondervoorzitter van Port of Antwerp-Bruges, deelde nekwarmers uit bij rorobehandelaar International Car Operators (ICO) in Zeebrugge: ‘Onze haven is meer dan een logistiek knooppunt. Het is een gemeenschap van 72.000 gedreven mensen die elke dag het verschil maken. Hun passie en expertise zijn de sleutel tot ons succes. Met deze campagne tonen we onze waardering en bedanken we hen voor hun onvermoeibare inzet.’