Jaarlijkse hopprijzen uitgereikt in Hopmuseum te Poperinge

Traditiegetrouw worden bij het einde van de hopoogst in het Hopmuseum te Popering de jaarlijkse hopprijzen uitgereikt. Deze jaarlijkse bijeenkomst wordt door sommigen ook wel de ‘hophoogdag’ genoemd. Afgelopen dinsdag boog een select gezelschap van brouwers, hoptelers en andere hopproffesionals zich over de 89 ingezonden hopstalen.

De eerste prijs werd toegekend aan Lagache Rob, de tweede prijs ging naar Hof ter Bree en de derde prijs ging naar Orde van de Groene Hei. Ben Desmyter, schepen van landbouw : “Toch is het altijd goed om even achterom en vooruit te kijken op het einde van het hopseizoen. Niet alleen achterom kijken maar ook vooruit want (laat ons eerlijk zijn) er is werk op de plank. lk trap een open deur in door te stellen dat het op vandaag niet allemaal rozengeur en maneschijn is. We horen heel wat signalen dat er op vandaag niet voor iedereen perspectief is, dat er twijfels en bezorgdheden leven.

Er zijn twee mogelijkheden: of in hoekje gaan kniezen, hoofd in de kas of rug rechten en er alles aan doen om, binnen wetmatigheden van deze economische en internationale context, te zorgen voor de hopsector in de streek (van kleine tot grote zaken). Dit betekent dat we binnen de sector moeten gaan samenwerken. Structureel overleg tussen hoptelers, met brouwers, federaties, Inagro en straks nog mogelijke andere partners. Komende wintermaanden gaan we hiertoe volop initiatief nemen en ongetwijfeld met heel wat van jullie individueel of in werkgroepen aan tafel zitten.”

Bart Boerave, voorzitter vzw Hop: “Na twee extreem natte jaren hebben we dit jaar een totaal ander seizoen achter de rug. Het hopseizoen van 2025 heeft ons opnieuw geleerd dat de natuur zich nooit volledig laat voorspellen. Het jaar begon nog nat, maar al snel viel het weer stil. Wat volgde, waren twee grote constanten: droogte en wind. En dat hebben we geweten.
Het aanleiden van de hop verliep vlot, dankzij het zachte en droge weer. Maar de wind speelde ons parten. Keer op keer moesten we terug de velden in om hardleerse scheuten opnieuw de weg naar de draad te wijzen. Tot een nieuwe windvlaag weer alles weg blies, en de scheuten opnieuw het noorden kwijt waren. Bij de variëteiten Target en Saaz leek het wel op de processie van Echternach: drie stappen vooruit, twee achteruit.
Het zonnige weer had nog een keerzijde: een explosie van bladluizen en rode spin. Het was dan ook verre van evident om de hop dit jaar gezond en wel zeven meter hoog te krijgen.
Midden in de zomer, tijdens de bloei, mocht België optreden als gastheer voor de International Hop Growers Convention. Als klein hopland hebben we een sterke indruk gemaakt op het internationale gezelschap. Ze waren onder de indruk van onze dynamiek, onze samenwerking en onze gedrevenheid als kleine, maar trotse sector.
Na dit aangename intermezzo kwam de oogst snel dichterbij. Die verliep bij de meeste hopboeren opvallend vlot. De hop kwam droger binnen dan in andere jaren, wat duidelijk merkbaar was aan de kortere droogtijden van de verschillende rassen.
En oogst 2025 eindigde-hoe kan het ook anders dit jaar met een flinke portie wind, en het nodige kunst- en vliegwerk om de laatste ranken op de hopkarren te krijgen.
Toch mogen we tevreden zijn. De opbrengst is goed, het alfazuurgehalte gemiddeld, en het oliegehalte lag beduidend hoger dan andere jaren. Dat zorgt voor meer aroma in de hop, iets wat, denk ik, duidelijk te merken was tijdens de keuring van de hopstalen.
Hopelijk krijgt de hophandel en de bierwereld evenveel wind in de zeilen als wij tijdens de oogst om de oren kregen. Want laten we eerlijk zijn: het zijn uitdagende tijden voor onze sector. Wereldwijd zien hopboeren zich genoodzaakt hun areaal terug te schroeven, en brouwers moeten zichzelf heruitvinden om klaar te zijn voor de toekomst.
En die toekomst kan liggen in het kiezen voor kwaliteitshop met een verhaal.
En dàt verhaal heeft Belgische hop: een verhaal van vakmanschap, van weer en wind, van betrouwbaarheid en samenwerking.”