In Heuvelland blikken ze tevreden terug op wereldkampioenschap 100km ultraloop in Berlijn
Het wereldkampioenschap 100km ultraloop werd dit jaar voor het eerst in Duitsland georganiseerd, nl in Berlijn-Bernau. De 100km, een afstand die door de WA ( World Athletics) erkend is als een officiële discipline en dus evenwaardig is aan de halve marathon of de marathon op de weg, is de laatste jaren internationaal aan een sterke opmars bezig. Het werd in Berlijn voor onze Belgische ploeg een onverhoopte 9de plaats in het landenklassement (het team werd aanvankelijk als 8ste gerangschikt, maar na klacht, werd Polen als zesde in de rangschikking opgenomen, waardoor België een plaats zakte). Er namen in totaal 251 lopers (145 mannen en 106 vrouwen) deel uit 42 landen. Daarnaast waren er ook nog een zeventigtal lopers in de open race. Ter vergelijking, op het EC in München stonden er 79 heren en 63 vrouwen aan de start van de marathon.
Op de 100km slaagden uiteindelijk 23 landen er in om drie heren in de uitslag op te nemen. Ook voor het Belgische team werd het een krachttoer om in de rangschikking te worden opgenomen, want de derde man Matthew Bouckhuyt, kreeg na 45km last van zijn linkerknie. Hij nam dan de wijze beslissing om wat gas terug te nemen en zeker te kunnen finishen zodat we in aanmerking kwamen voor een ploegenklassement. Het parcours in Berlijn mocht als vlot bestempeld worden, met toch wat vals plat en bij iedere lus van 7,5km tweemaal een U-turn van 180° wat na enkele uren toch wel doorweegt. Het weer viel erg goed mee in deze bosrijke omgeving en de voorspelde regenbuien bleven uit, op een enkele bui na. Dit was veruit het sterkste WC 100km ooit met vijf lopers onder 6u20!! Bij de heren was Haruki Okayama uit Japan de beste in 6u12’10 (de tweede beste tijd ooit) en bij de dames de jonge Française Floriane Hot in 7u04’03!
Belgische ploeg
André Mingneau: “Door corona was het de laatste twee jaar moeilijk om gelabelde ultralopen te vinden, onze atleten hadden het bijgevolg niet gemakkelijk om goede wedstrijden uit te kiezen (zo liep Stijn Van Lokeren zijn minimum in Duitsland in april). De voorbereiding van ons team was dan ook niet optimaal.
-Wouter Decock, als zesvoudig Belgisch 100km-kampioen een ultraloper met veel ervaring, liep een erg sterke wedstrijd, ondanks een relatief korte voorbereiding omwille van een blessure in het voorjaar. De Bruggeling eindigde als 20ste na een goed ingedeelde wedstrijd waarbij pas na 85 km een licht verval optrad. Met 6u46’51” liep Wouter zijn tweede beste tijd ooit op een WC.
-Stijn Van Lokeren (Sint-Pauwels) in zijn derde 100km op de weg ooit, verpulverde zijn besttijd van 7u06’26” naar 6u56’55” na een heel evenwichtige wedstrijd. Het beperken van een licht verval in de tweede wedstrijdhelft was een belangrijk punt waar Stijns coach heel specifiek aan gewerkt had. Met deze tijd en een 33ste plaats was Stijn dan ook terecht supertevreden.
-Matthew Bouckhuyt (Wingene) tenslotte, moest meer dan de helft van de wedstrijd met de handrem op lopen omwille van de eerder vermelde knieperikelen. In de gegeven omstandigheden lijkt zijn 7u23 een sterke bevestiging van zijn vroegere prestaties, zoals de 7u22 op het BK, nauwelijks 10 weken terug. In ideale omstandigheden lijkt een A-statuut in de toekomst misschien wel haalbaar.”
“Als teamcoach mag ik, gezien de sterke individuele prestaties van Wouter en Stijn en het knap ploegenklassement mede dankzij Matthew, dit WC als heel positief ervaren. We kwamen net na grote landen als Brazilië en Australië maar hielden landen zoals Nederland, USA, Italië, Argentinië en Uruguay achter ons. Slechts vier Europese landen deden beter. Moge dit resultaat een aanmoediging zijn voor wie ultra nauw aan het hart ligt en ambitie heeft om de Belgische ultraploeg te versterken.”
Organisatie
De organisatie van dit WC was eerder chaotisch. André Mingneau: “Zo stelden we vast dat de doortocht na 2,5km wel heel snel was en zelfs rond de 32min op de 10km (tempo voor 5u20 terwijl het wereldrecord 6u09’14” is). Na tal van opmerkingen werd dit onderzocht en bleek de aanvangsronde ruim 700 meter te kort te zijn (keerpunt verkeerd geplaatst). Er werd snel een opmeter opgetrommeld om dit te corrigeren door een extra lusje toe te voegen na de laatste ronde. Deze miskleun werd door alle atleten als heel verwarrend en amateuristisch ervaren Voor de uitgeputte 100km-lopers kwam er daarna nog een kleine kruisweg bij. Het was na de wedstrijd namelijk uren wachten op de shuttledienst die de atleten terug naar hun hotel moest brengen. Zo kwamen enkele teams pas 5u na de wedstrijd, bezweet en afgekoeld, terug aan in het hotel. Leuk is anders.”
NB: In de open wedstrijd liep Mieke Dupont 8u29’59”. Hiermee bleef ze net één seconde onder de A-limiet zodat ze mits “bewijs van vormbehoud” in aanmerking komt voor latere kampioenschappen.