Beeld van Folon terug op golfbreker in Knokke-Heist
In 1997 creëerde Jean-Michel Folon een bronzen beeld van een zittend mannetje dat op een golfbreker op het strand ter hoogte van het Albertplein in Het Zoute werd geplaatst. Door de opspuitingswerkzaamheden geraakte het beeld echter meermaals bedolven onder het zand. Omdat er in 2020-2021 opnieuw bijkomende zandsuppletiewerken tussen het Zoute en Duinbergen gepland zijn, werd de sculptuur in november 2019 verwijderd. Op maandagmorgen 6 juli 2020 hebben medewerkers van de gemeentelijke dienst Stadsonderhoud het beeld van Folon teruggeplaatst, dit keer op een ietsje hogere golfbreker op het strand van Knokke ter hoogte van de Parmentierlaan.
Het mannetje met de hoed duikt vaak op in het werk van Jean-Michel Folon, vooral als bronzen figuur, een wandelende jood op zoek naar een betere, utopische wereld. De naam van het werk is geïnspireerd op het kunstessay van Marguerite Yourcenar, “De tijd, die grote beeldhouwer”. Gezeten op een golfbreker en bij hoogtij, dus twee keer per etmaal, overspoeld door de golven, lijkt het beeldje wel op een echte drenkeling. Vandaar dat de hulpdiensten soms valse oproepen van toeristen binnenkrijgen die niet op de hoogte zijn dat het hier om een kunstwerk gaat en geen zwemmer in nood.
Geïnspireerd op Maigret en het werk van Magritte
Als kind al kwam Jean-Michel Folon op bezoek in het Knokse casino. Voor het beeldje haalde Foulon zijn inspiratie uit het werk van René Magritte. Het mannetje met de bolhoed lijkt echter ook op inspecteur Maigret uit de gelijknamige boeken van Georges Simenon. “La Mer, ce grand sculpteur”, een brons, staat of beter gezegd “zit” op een golfbreker, gemodelleerd door de zee in het zand. Het beeld kan enkel bij eb waargenomen worden.
Jean-Michel Folon
Jean-Michel Folon (Geboren in 1934 in Ukkel) was naast beeldhouwer ook tekenaar, schilder, aquarellist, etser, lithograaf, beeldhouwer, ontwerper van wandtapijten en affiches, maker van films, tekenfilms, theater- en operadecors, mozaïeken, glasramen. Hij is één van de boegbeelden in de Belgische kunst in de 20ste eeuw. In 1960 toonde hij zijn werken voor de eerste keer aan het publiek. Frankrijk toonde echter geen interesse. Hij stuurde zijn werken naar verschillende magazines in Amerika. The New Yorker, Horizon en Esquire publiceren zijn werk zonder Jean-Michel te hebben ontmoet. Zijn werk werd tentoongesteld op de verjaardag van het MoMA in New York en de biënnale van Venetië in 1970. Deze exposities getuigde van Jean-Michels debuut. Hij is internationaal gekend om zijn geïsoleerde personages die vaak in absurde scenes zijn gezet. Zijn voornaamste inspiratiebron is het ongevoelige en harde van deze wereld, getransformeerd door zijn dichterlijke gave en door zijn subtiele, maar soms bijtende humor. Als kind bracht hij zijn vakanties door in Knokke. Hij overleed in 2005 op 71-jarige leeftijd aan leukemie in Monaco.